martes, 19 de octubre de 2010

Las palabras no se las lleva el viento sino que crean realidades

¡Hola de nuevo!
Por fín me siento preparada para explicaros a muchos de vosotros mi decisión.
El 29 de septiembre firmé la renuncia a la cirugía. Ya me imagino que os suena ilógico (al menos de entrada) aunque os diga que Ángeles Lázaro me hace una Ecografía cada 15 días..( GRACIAS ÁNGELES!).
Esta madrugada meditando he llegado a la conclusión de que mi vida se engendró ya de un acto poco "logico" o "razonable" y gracias a que mi madre decidió seguir con su 15º embarazo adelante ( en contra de toda lógica, por cierto, no os parece?) he vivido al menos 46 años, os he conocido a vosotros y he dejado en este mundo tres hijos maravillosos. Por tanto solo puedo AGRADECERLES A MIS PADRES LA VIDA. Precisamente yo, no tengo otra opción, no os parece?.
Tal vez me viene " de casta", pero es lo que debo hacer: ser consecuente.

Me gustaría compartir todos los regalos que recibo...., pero son demasiados. Ahi va el último que es de mi sobrina Amparo:
www.youtube.com/watch?v=kHyi6sQ3Oo4
Besos!
Lourdes

2 comentarios:

  1. Hola, soy Esther y he colgado mi foto para que td@s me reconozcan, porque soy una de las hermanas de Lourdes. Me la hice con la webcam mientras la veía a ella en este Blog. Antes era mucho más alta que yo, pero ahora, ante mis ojos, ha crecido y está más hermosa; que ya es decir...

    Mols petons de Paco, Noa, Iñaki i la meua abraçada. També per a les xiquetes, el xic i Emili, perquè a tots els veig aquí.

    ResponderEliminar
  2. Hola, Lourdes
    A mi m´agradari més poder parlar en persona o per telefon amb tú, com en els vells temps, però ets una persona ocupada, ara més que mai, així que més val aprofitar les modernitats de la vida. Només volia dir-te que espero que et milloris i que cuidis tant de tú com cuides dels demés. Que per ací hi ha gent que pensa en tú.
    Un beset, i fes-me saber alguna cosa. Quan pugues.

    ResponderEliminar